Dom Nomada Uchichy

Nomad

Wychodzę z domu

Nomad

Powolnym krokiem docieram do drzwi mojego domu i je otwieram no i oczywiście przez nie przychodzę.

-Wróciłem...

Idę do mojego pokoju i kładę się na łóżku ale nie idę spać

Majusz

za oknem słychac śpiew ptaków

Nomad

Patrzę się w sufit i rozmyślam (dlaczego mój ojciec musiał umrzeć?Co to jest Akatsuki?Dlaczego Itachi i Raziel mają dziwne sharingany)

-To bezsensu.

Wstaje i biorę miecz do ręki.

-To prezent od mojego ojca...

Zaczynam płakać

Majusz

słyszysz Krzyk brata w pokoju
R:AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

słyszysz jak przez okno rozmawia Sasuke z Inabim na jeziorze
Sasuke:Ale to nie jego wina zrozum to
Inabi:I jest kwita kurwa on i ja
Sasuke:nie możesz tak mówic jego nie było na świecie jak to się stało
Inabi:A ja dopiero się urodziłem i już nie miałem

Nomad

-BRACIE

Szybko ogarniam się chowam miecz do pochwy i idę szybkim tempem do pokoju brata

Majusz

Brat leży na łóżku z bandażami na głowie i pełno krwi

Nomad

Podchodzę do niego.

-Bracie dobrze się czujesz?Podać ci coś?

Majusz

Nagle zdjął bandaże widzisz twarz we krwi

Podniósł głowe i popatrzył ci prosto w oczy {lecz to nie były takie same oczy co kiedyś}
Sparaliżowało cię ze strachu ale to nie było Genjutsu to najzwyczajniejszy strach

Nomad

Szybko próbuję się opanować (co to za oczy?dlaczego wywołują taki strach?)

Łapie brata za ramię.

-Dlaczego twoje oczy są jakieś inne?Dlaczego wywołują taki strach?To nie są twoje oczy bracie

Majusz

Popatrzył na ciebie i zaczeły mu leciec łzy zmywając krew z twarzy
R:Ja widzę Ja widzę ,ale jesteś mężny
(obrócił się do okna)
R:Jaki piękny Kraj obraz ,zawsze słuchałem tych ptaków ale one piękne

Nomad

Spojrzałem na brata zdziwiony.

-O czym ty mówisz?Zachowujesz się tak jakbyś był ślepy i nagle odzyskał wzrok

Majusz

R:Bo tak jest bracie
choć tu do mnie

Nomad

Ostrożnie podchodzę do brata

Majusz

Obraca cię po czym wskazuje palcem an żebro które miało się zrastac przez parę tygodni
R:{po cichutku powiedział}ms
nagle twoje żebro jak gdyby nigdy nic się zrosło
R:Dobrze teraz nie opierdzielaj się idź trenować,ja muszę się zając z matką pogrzebem